Principe 1 – Het lichaam doet wat je van hem vraagt om te doen, koste wat het kost.

In deze reeks van artikelen wil ik jou als lezer mee nemen in een viertal basisprincipes die ik dagelijks toepas in mijn behandelingen. Deze principes geven richting aan de manier van behandelen en de uitleg die ik daarbij geef aan mijn cliënten. Wellicht zul je al gauw merken dat deze principes vrij logisch zijn. Toch zie ik een grote waarde en kracht in van deze principes. Precies wat mijn behandelingen zo anders en uiterst effectief maken.

 

In deze eerste blog van de reeks ‘Principes’, wil ik direct stevig van start gaan met het belangrijkste principe. Dit principe kan heel breed worden toegepast en veel inzicht geven. In deze blog wil ik je ook graag duidelijk maken wat ik precies bedoel met dit principe, waarom het zo belangrijk is, en voornamelijk hoe je zelf aan de slag kunt met dit basisprincipe. Laten we maar gelijk van start gaan en het principe eens neerzetten:

 

‘Het lichaam doet altijd wat je van hem/haar vraagt om te doen, koste wat het kost.’

 

Persoonlijk ben ik eerder pragmatisch dan spiritueel ingesteld, alleen hebben we, om dit principe goed uit te leggen eerst wat basisinformatie nodig, welke ik zo duidelijk mogelijk voor je wil neerzetten. Volg mij maar.

Ons lichaam wordt aangestuurd door onze hersenen. Die grote bloemkool tussen je oren. In deze bloemkool wordt eigenlijk alles geregeld. Wat we horen, zien, voelen, ruiken, doen en voornamelijk ook wat we willen doen, wordt geregeld door deze bloemkool. Dat kunnen onze hersenen doen omdat die een exact plaatje heeft van ons lichaam. Heel kort gezegd kan je aannemen dat we twee lichamen hebben, een lichaam wat we kunnen zien en gebruiken en een lichaam die alleen in onze hersenen bestaat.

Wanneer we iets willen doen met ons lichaam, heeft de bloemkool al volledig bedacht hoe die het lichaam gaat gebruiken om het te laten doen wat we van hem vragen óm te doen. Laten we even een simpel voorbeeld gebruiken; je wilt een slok koffie nemen uit de beker die op de tafel voor je staat.
Voordat je ook maar begint met bewegen heeft je bloemkool al helemaal tot in de puntjes bedacht hoe die beweging gaat zijn. Eerst moet je schouder precies zo aangespannen worden dat je je arm omhoog kan bewegen. Daarna zal je precies je armspieren zo aanspannen dat je langzaam je arm kunt uitstrekken om vervolgens je vingers precies genoeg open te doen om de beker te kunnen pakken. Je bloemkool schat zelfs al in hoe zwaar je beker ongeveer zal zijn, zodat die daar op voorbereid is. Zoals je je misschien al kunt voorstellen, is dat al best veel voorwerk! Als de bloemkool de beweging heeft voorbereid begin je ook direct de beweging te maken, je hebt eigenlijk dus nooit bewust door wat er vooraf gebeurd, zo snel gebeurd dat.

Dat dit zo snel en efficiënt gebeurd komt door twee belangrijke punten. Het eerste is iets wat al eerder genoemd is. De bloemkool heeft een compleet plaatje van jouw lichaam, dus kan die met dat plaatje de beweging al voorbereiden. Het tweede punt is dat de bloemkool al vanaf je geboorte bezig is met het maken van herinneringen en verbindingen. Omdat je al veel vaker een slok koffie hebt genomen, heeft je bloemkool vanuit zichzelf al een stappenplan klaarliggen waar die direct bij kan. Hoe vaker je iets doet, hoe makkelijker dit gaat. In één van de andere blogs over de principes gaan we hier uitgebreider naar kijken.  

Als je eenmaal bent begonnen met het oppakken van de beker begint de bloemkool al aan de volgende stap. Namelijk er voor zorgen dat hetgeen wat je doet ook precies gaat zoals je bloemkool het voorbereid had. Elke minieme beweging wordt zonder dat je het door hebt, gecontroleerd en aangepast, elke spier wordt exact aangestuurd zodat de beweging zo soepel mogelijk wordt gedaan of in dit geval, de beker zonder problemen van de tafel wordt gepakt.  

Tot zover de basisinformatie. Zeg nou zelf, die viel best mee.

 

Om het zo simpel mogelijk te houden, wil ik graag het voorbeeld van de slok koffie nemen, blijven gebruiken.
Stel jezelf eens voor dat je bijvoorbeeld op je schouder bent gevallen, waardoor het optillen van je arm pijnlijk is. Je hebt sinds je bent gevallen al een paar keer alsnog je schouder gebruikt, wat ervoor zorgde dat je enorme pijnscheut kreeg in die schouder. Al na een paar keer heeft je bloemkool dus een soort alarmbel geplaatst bij het plaatje van je schouder ontwikkelt. Telkens als je je arm zou willen bewegen denkt je bloemkool weer aan die alarmbel; ‘Niet je arm optillen, dat doet pijn!’ Je bloemkool zorgt ervoor dat je de beweging ‘arm optillen’ dus automatisch gaat ontwijken. Logisch toch?
Alleen gaat je arm helemaal niet meer optillen weer te ver. Dus al snel past die de alarmbel aan; ‘Niet je arm optillen vanuit je schouder, dat doet pijn!’ De bloemkool gaat, vanwege die alarmbel, al gauw op zoek naar een andere manier om je arm tóch nog op te tillen. Bijvoorbeeld door je schouderspieren minder te gebruiken, maar je nekspieren extra aan te spannen en gebruiken, zodat je je arm in ieder geval hoog genoeg krijgt om je koffie van tafel te pakken. Je vraagt dit immers van jouw lichaam, dus je bloemkool zal doen wat je van hem vraagt om te doen. Dat is het eerste deel van het basisprincipe.

Nu is het tijd om het eens over het tweede deel van het principe te hebben. Het ‘Koste wat het kost’ deel. Want daar beginnen vaak problemen op te spelen die je voordat je in dit deel zit, nog niet eens bewust wist dat je ze had. Ook hier wil ik met hetzelfde voorbeeld, van het kopje koffie,  beginnen. Later zal ik een aantal andere voorbeelden neerzetten om het principe iets meer te verduidelijken.
Om je schouder te ontlasten gaat je bloemkool in het voorbeeld dus meer vragen van je nekspieren zodat je alsnog de beker van de tafel kan pakken. Dit is natuurlijk géén enkel probleem, je nekspieren zijn namelijk net als elk deel van je lichaam zo te noemen ‘belastbaar’. Dat betekent dat die het wel tegen een stootje kan. Als je nou al een lange tijd last hebt van je schouder, blijf je je nekspieren kéér op kéér steeds meer en anders belasten dan waar die eigenlijk voor is. Als het ware ben je dan je nek spieren steeds meer aan het belasten. Hoe langer dit door blijft gaan, hoe minder je nekspieren kunnen herstellen van deze belasting. Hierdoor begint er een ‘overbelasting’. Een overbelasting zorgt er uiteindelijk voor dat hetgeen wat je steeds aan het belasten bent, steeds minder te belasten wordt. Er is eigenlijk een verlaging van de ‘belastbaarheid’, van in ons voorbeeld; jouw nekspieren. Een verlaging van de belastbaarheid door overbelasting is iets geks voor onze bloemkool. Het is namelijk zo dat een overbelasting bijna niet te meten is door het controlerende deel van de bloemkool. De bloemkool heeft dit pas door wanneer je spieren oprecht ‘Auw!’ doorgeven naar de bloemkool en misschien raad je het al, dát is dus ook wanneer je oprecht last krijgt van je nekspieren.

Je kunt dus door in dit voorbeeld je kopje van de tafel halen door je nekspieren meer te gebruiken en je schouder te ontlasten. Alleen zal dit later ten koste gaan van je nekspieren, alleen daar houdt je bloemkool geen rekening mee.

Is dit systeem een beetje duidelijk? Het voorbeeld wat eerder gebruikt is, is heel specifiek.  Alleen het principe is bij heel veel lichamelijk problemen toe te passen, zélfs problemen die je zelf nog niet zozeer door had. Denk even met mij mee.

Je loopt samen met je partner door de stad. (In de tijd dat ik dit schrijf zitten we nog in een stevige lockdown Dus winkels zijn nog niet open.) Je partner ziet aan de overkant een leuke etalage waar hij of zij tóch even snel naar wil kijken. Hij of zij trekt je met een aardige kracht van de stoep af om over te steken. Het gaat allemaal zo snel, totdat je ineens schrikt. Kennelijk ben je met je enkel precies op de rand van de stoep gaan staan waardoor je door je enkel heen zakte. Het lijkt erop dat je tóch nog net op tijd jezelf kon opvangen, want je enkel is wél licht gevoelig, maar je kan er nog zonder problemen mee verder lopen. Naarmate je een stukje verder loopt begin je op te merken dat je tóch wat anders loopt dan anders, je bent je enkel onbewust toch minder aan het belasten. Het schiet even door je hoofd heen, en inmiddels is je partner alweer bij de volgende etalage, dus loop je er maar naartoe.
Wanneer je de volgende dag wakker wordt kan je bijna niet uit bed komen vanwege de pijn in je knie en heb je een enorme stijve onderrug. Wellicht is dit het pijn waar je je al snel af gaat vragen waar van je die pijn in je rug van hebt. Misschien denk je zelfs dat er iets met je rug aan de hand is, doordat je in een slechte houding hebt geslapen vannacht, bijvoorbeeld.

Laten we nu eens het volledige basisprincipe hier op los laten. Je bent eigenlijk nét niet door je enkel heengegaan. Dus je bloemkool is er snel genoeg bij gekomen om te reageren op de beweging die je enkel maakte  te compenseren. Daarvoor heeft die in een fractie van een seconde alles op alles moeten zetten in je hele onderbeen om er voor te zorgen dat er geen schade zou zijn aan je enkel. Hierdoor is er een korte, tóch heftige overbelasting geweest. Je bloemkool wil vervolgens alles op alles zetten om tóch door te blijven lopen samen met de alarmbel bij je enkel; ‘Minder belasten, anders doet het pijn!’. Daarnaast is je hele onderbeen ook al overbelast, dus je bloemkool gaat op zoek naar een manier om tóch door de blijven lopen. Je zult je knie anders gaan belasten, om je enkel anders neer te gaan zetten. Hierdoor wordt je heup ook automatisch anders belast. En als last but not least, moet die heup ook ergens mee gecompenseerd worden. En de spiergroep die daar voor verantwoordelijk is, is de onderrug.
Een ander voorbeeld wat ik veel zie is pijn in de schouder(s) na een lange tijd van computerwerk. Lang achter een computer zitten is iets waar ons lichaam niet voor gemaakt is, ons lichaam is gemaakt om te bewegen, dit komt later terug bij een van de latere blogs over de principes. We vragen ons lichaam, ondanks dat hij er problemen mee heeft, lang achter elkaar voorovergebogen te blijven zitten. De bloemkool gaat een manier verzinnen om dit zo makkelijk te doen als dat mogelijk is. Hiervoor zorgt de bloemkool dat we in onze nekspieren gaan hangen en ons hoofd naar voren te laten hangen. Ook al zou je bewust op je houding kunnen letten, bij elke seconde dat je er even niet aan denkt zal je bloemkool gelijk zorgen voor deze houding. Dat we door deze houding problemen krijgen in de nek en schouder, dat voorziet de bloemkool dan weer niet.

 

Krijg je door dat dit principe in een hele hoop gevallen voor klachten zorgt? En zie je dat dit principe heel veel toe te passen is? We zullen later verder gaan over dit onderwerp, aangezien het wel handig is om te weten dat er allerlei ketens zijn waar de bloemkool gebruik van maakt om bepaalde spieren en of gewrichten te ontlasten. In de blog over Ketens kan je hier alles later over vinden.