Aah, december. De maand van hebbedingen, surprises, gedichten en diners die tóch nét iets te vaak voelen als een ‘moetje’. De maand waarin we oh zo goed bezig zijn met anderen tevreden houden, waarin ons materialisme een toppunt bereikt en we soms eerlijk tegen onszelf moeten zijn over wat we volgend jaar écht anders willen doen. De maand waarin je op zoek gaat naar je nieuwe energieleverancier en je nieuwe zorgverzekering. Want ja, wat welke zorg heb je dit jaar wél nodig gehad, welke niet? Ondanks deze enorm drukke maand wil ik graag even een paar minuten van jouw tijd af snoepen (hehe) zodat je dit artikel met aandacht kunt lezen.
Nee, ik ga je in dit artikel niet helpen met het vinden van de allerbeste verzekering. Nee, ik ga je ook niet helpen met het opstellen van je goede voornemens. En nee, ik ga je beslist ook niet zeggen dat je niet naar je schoonouders hoeft met kerst.
Hetgeen wat ik wél wil doen is jou een duwtje in de goede richting geven voor aankomend jaar. Een stevige duw, wel te verstaan. Ik ben géén psycholoog, allesbehalve. Tóch ben ik als Fysiotherapeut tevens coach en vanuit deze rol schrijf ik dit, voor jou.
Tijd voor een persoonlijke inkijk. Jarenlang heb ik het hetzelfde antwoord als altijd gegeven op de vraag: ‘Hoe is het?’. Het antwoord was simpel: ‘Druk! Met jou?’ Want geloof mij maar, dat was ik ook. Heel druk met een hele hoop dingen waarvan ik dacht dat deze prioriteit hadden. Rennen, racen, vliegen. Van die dagen dat elk stoplicht op groen moest staan, en in mijn geluk, ze precies ook dat deden. Vanaf ’s ochtends vroeg ‘aanstaan’ tot op het moment dat ik mijn bed af stapte.
Ik denk dat een hoop van jullie zich wel kunnen vinden in het bovenstaande. In het engels hebben ze hier een mooi woord voor gevonden. Confirmation Bias, het interpreteren van informatie totdat het bij jou toegepast kan worden.
Toeval bestaat niet en zodoende werd mijn staat van continu ‘aan staan’ abrupt onderbroken.
Elke dag werken, zes dagen per week sporten en in het weekend ook nog mijn fijnste hobby uitvoeren door hoog boven het water te hangen als kitesurfer, werd uiteindelijk te veel.
Één sprong waar mijn aandacht niet bij was, één verkeerde landing op een brekende golf en daar lag ik, met een knie die door het water heen spoelde als een soort spartelende dolfijn. Conclusie was simpel, een zo goed als compleet doorgescheurde binnenste knieband. De weken die hierop volgde heb ik veel van mijn bed, wc en bank gezien (ok, én een paar series, eerlijk). Dit gaf me wel tijd om na te denken.
Had ik deze kunnen zien aankomen? Dacht ik, terwijl ik inmiddels al begonnen was aan een vierde seizoen van een serie die mij eigenlijk totaal niet had geboeid tot nu toe. Het antwoord was simpel, eigenlijk wel. Ik had al twee weken lichtelijk last van mijn knie met squatten. Soms voelde het alsof ik een misstap kon maken met mijn knie. Wanneer dit gebeurde wuifde ik dit eigenlijk al weg, want ja, druk. Lopen ging prima dus waar praatte ik over. Mijn slaap werd steeds kwalitatief minder en ik had al best een tijd een kort lontje. Eigenlijk stond ik dus al een héle tijd met ‘het verkeerde been uit bed’ op. Ik ontkende de afgelopen weken bijna alles, want ik had het druk en moest mijn dag toch voor mijn gevoel positief afronden.
Hier in deze ‘westerse wereld’ zijn we nou eenmaal druk. We werken veel, we sporten en we proberen ondanks alle druk die we al hebben ook een sociaal leven te onderhouden. Er wordt nu eenmaal veel van ons gevraagd. Dit heeft ook consequenties. Als ik één euro zou krijgen voor elke keer dat één van mijn patiënten zegt ‘Ik dacht dat dit vanzelf wel over zou gaan’, zou ik nog steeds Fysiotherapeut zijn, alleen wel een andere auto rijden. De maatschappij is een grote druk die op on leunt. Dat vinden we ook fijn (over het algemeen dan), alleen zorg je wel goed genoeg voor je lichaam zodat je al deze druk ook aankunt? In andere woorden, zorg je wel goed voor je lichaam zodat je het hele jaar door met de goede been uit bed kunt stappen? Of wacht je gewoon af totdat je in het ergste geval niet meer uit bed kunt stappen?
Als Fysiotherapeut ben ik als het ware jou brandweerman. Heb je ergens klachten? Dan ga ik samen met jou op zoek naar de beste behandeling om je er vanaf te helpen. Ik blus als het ware jou brandjes. Tóch ben ik naast de brandweerman ook een coach. Ik kan in een vroeg stadium al patronen herkennen die uiteindelijk voor klachten kunnen zorgen en je jou leren dat je deze bij jezelf kunt herkennen. Laten we samen werken om in plaats van blussen, de brand te voorkomen.
Heb je ergens last van in 2022, ook is het maar iets kleins, spreek mij of een andere Fysiotherapeut aan en laat ons er naar kijken. Het zal je verbazen hoeveel kleine ongemakken geen grote klachten hoeven te worden.
En misschien nog belangrijker, wat zou het probleem zijn met een kleine twee maandelijkse check-up door mij of aan andere Fysiotherapeut, ook als je geen klachten hebt?
Wij zorgen dat je het hele jaar door met het goede been uit bed kunt stappen, daar zijn wij óók voor.
Rick van Oudgaarden
0 Reacties