Slechte voornemens. Ja, slechte voornemens. Je leest het goed. Het klinkt een beetje hetzelfde als de dag beginnen met een rondje hardlopen, zodat de dag vanaf daar alleen nog maar beter kan worden. Laten we eens kijken naar de andere kant, waar het gras misschien groener, of inmiddels allemaal uitgedroogd is. Waarom? Misschien moeten we het eens anders aanpakken.
Ik hoor je nu al gewoon. ‘Waarom begin je het jaar niet met je goede voornemens? Zoals iedereen?’
Ssst. Kalm aan. We gaan daar ook nog komen. Alleen als je elk jaar jouw goede voornemens zou hebben volgehouden, dan zouden we niet elk jaar dezelfde hoeven te stellen en hadden we allang allemaal een miljoenenvilla op bali, een privéjet en een afgetraind lichaam gehad, toch?
Jullie hebben nét zoals ik de feestdagen weer overleefd. Voor alle schoonouders de deur open gezet en ze via dezelfde deur weer naar buiten gestuurd. Lekker gegeten, té veel gegeten en misschien nét zoals mij, nog tot eind januari bezig om het vet van de gordijnen te schrapen om er eitjes in te kunnen bakken in de ochtend. En dan ineens, de ingeving: Op 1-januari ga ik het roer omgooien. Ik ga ALLES anders doen. Ik ga sporten. Ik ga gezond eten. Ik ga ..(vul zelf in).
Nu ben ik een simpele man. Ik vertelde mijzelf dat ik alles op 1 Januari zou gaan veranderen. Tot ik op oudejaarsavond (1 Januari om 03:00) een vriend van mij tegen kwam die mij een hele harde spiegel gaf. Mét net iets te veel champagne op vertelde ik tegen hem wat mijn goede voornemens waren, waarop hij niks zei en alleen zijn arm strekte. Enigszins verrast (en aangeschoten) wist ik niet helemaal wat die bedoelde. Na een hele rare paar seconden kwam er iets uit de mond van deze vriend van mij. ‘Hier met dat glas dan.’ Nog steeds compleet verbouwereerd gaf ik mijn halfvolle glas aan hem.
‘1 Januari is 1 Januari. Óók ’s nachts.’
Dezelfde dag werd ik ‘s ochtends (ok, ’s middags) wakker met maar één gedachte. Misschien ben ik toch niet zo’n simpele man als dat ik dacht. Deze vriend heeft gelijk. Een goed voornemen is natuurlijk een mooi voornemen. Maar, zoals ik al vrij snel leerde, het uitpluizen van de redenen waarom je je niet hebt gehouden aan je goede voornemens is nog veel belangrijker.
Goede voornemens.
En ik ben hierin niet de enige. Wie mij al langer kent dan dat ik deze blogs schrijf, weet dat ik jaren gewerkt heb als Personal Trainer. Één Januari was letterlijk prijsschieten, voor een hoop trainers dan. Iedereen wil vanaf één Januari gelijk de 180 graden draai maken in hun leven. Alles anders doen en daarvoor alle ‘slechte’ gewoontes laten voor wat ze zijn. Per direct. Ik zag de motivatie, ik voelde het vuur van alle energie die mijn cliënten wilden stoppen in het behalen van hun allerbeste voornemens. Het vuur was zo heftig, dat ik mezelf erop betrapte dat ik in meer dan veel gevallen mee deed tijdens hun trainingen. Dit tot ongeveer drie weken verder. De lichamelijke verandering heeft nog niet plaatsgevonden, sommige mensen werden zelfs zwaarder (logisch, maar dat is een artikel voor een andere keer). En ineens was al het vuur verdwenen. Cliënten kwamen nauwelijks tot niet opdagen, namen tóch die chips in de avond en voelden zich zo schuldig dat spontaan de hele zak op was. Zó spontaan. Niet te geloven zo spontaan.
Wat ik zowel bij mijzelf als bij mijn cliënten heb mogen leren is dat wij het heerlijk vinden om motivatie te hebben. Motivatie geeft een enorme energie-boost. Toch is motivatie niet altijd aanwezig, hoe graag we dit ook willen. Als de motivatie daalt, gaan wij als cultuur vanzelf dalen in onze energie. Om even binnen de Personal Trainer vibe te blijven; ‘Waarom lukt het niet? We wilden dit tóch zo graag bereiken?! Waarom is het na drie weken nog niet gelukt? Waarom kom ik juist aan?!’ Zijn vragen die we onszelf ineens stellen. Of het nu gaat om training of om andere ‘goede voornemens’, ik weet zeker dat je jezelf in deze vragen kunt vinden.
Slechte voornemens
Goed, misschien ben ik wel niet de simpele man die ik eerst dacht. Wat ik wél van mijzelf weet is dat ik wel van een tikje duistere, scherpe humor houd. Ooit hoorde ik de zin voorbij komen dat er in elke grap wel een deel waarheid zit (bij sommige grappen die ik maak hoop ik dat dit écht, écht niet waar is). Dat humor gebruikt kan worden om dingen anders te zien, om de andere kant te kunnen zien, om te kunnen omdenken. Laten we dit is praktisch inzetten. Want als we heel eerlijk zijn en de zin van zojuist terug te halen: ‘Als we ons allemaal aan onze goede voornemens zouden houden hadden we allang een miljoenenvilla op Bali, een privéjet en een afgetraind lichaam, toch?’
Één goed voornemen die je vast en zeker wel voorbij gaat horen komen dit jaar:
‘Dit jaar wil ik afvallen!’
(Om alvast even in de humor te springen. Good job, but no.)
‘Hoe wil je gaan afvallen?’
‘Nou, ehm. Méér sporten en niet snoepen!’
‘Ok, hoeveel wil je gaan sporten?’
‘Vijf keer per week!!(eigenlijk zes keer)’
‘En snoepen?’
‘Ja, gewoon helemaal niet meer doen. Dat lukt me.’
Top. Wát een motivatie. Wát een vuur en energie. Geweldig. Na drie weken kom je er achter dat je eigenlijk geen vijf keer kan sporten per week, hooguit twee keer. En ’s avonds na een hele lange dag? Dan is dat stukje chocolade toch écht nodig om je mentale gesteldheid op pijl te houden.
Het gevolg? Een dalende motivatie en energie en voor je het weet komen de negatieve vragen weer omhoog. Je doelen heb je in de eerste maand al niet gehaald. Dus waar doe je het eigenlijk voor.
Terug naar de humor.
Ik wil je vragen, nee, ik wil je hierbij UITDAGEN om jouw goede voornemens eens zó ongelofelijk ver uit context te trekken dat je ervan moet lachen als je ze alleen maar leest. Begin eens met het maken van doelen die je sowieso nooit wil behalen.
Ik wil afvallen
Ik wil zó ongelofelijk zwaar worden dat ik niet meer uit huis kom.
Ik wil meer gaan sporten
Dit jaar wil ik dat alle sportscholen en sportwinkels mijn naam op de zwarte lijst hebben staan, dat zodra ik alleen al aan kom lopen ze mij weigeren.
Ik wil niet meer snoepen
Ik wil mij elke dag misselijk eten aan al het snoepgoed dat ze hebben in de supermarkt.
Ik wil fitter worden
Dit jaar wil ik een pionier zijn. Ik wil de eerste persoon zijn die een nieuwe bed mag uittesten waar alles op en aan zit en ik nooit, nooit meer uit hoef te stappen.
Ik wil gezonder leven
Voor de zekerheid zal ik dit jaar géén zorgverzekering afsluiten. Ik wil totaal geen enkele Fysiotherapeut of Arts zien dit jaar. Zéker niet als ik hem nodig heb.
De bovenstaande zijn natuurlijk maar voorbeelden. Gebruik je creativiteit en laat jezelf maar eens goed los op de meeste slechte voornemens die je maar kunt verzinnen. Schrijf ze op, typ deze uit, en hang ze op de kast (ok, die met het snoepgoed niet doen als je een kleine hummel thuis hebt).
Het is belangrijk dat ze jou laten lachen, dat je, telkens als je ze weer een keer tegenkomt even gniffelt.
Waarom?
Omdat humor een intrinsieke motivator is. Een motivator die naast het geven van een lach, je misschien juist wel positief laat kijken naar die tweede training die je deze week al gedaan hebt. Dat je met plezier je chocolade in de avond pakt omdat je hem nodig hebt. Én dat je alsnog je huis uit bent gegaan. Dát je misschien op je eigen wijze héél erg goed bezig bent met wat je uiteindelijk wilt bereiken. Gewoon op je eigen tempo, op je eigen intrinsieke motivatie. Dát is de kracht van slechte voornemens.
Oh, en mijn oudejaarsavond met die vriend van het glas champagne? Ik heb me omgedraaid, een nieuw glas gepakt en hem de rest van de avond ontweken. Ik bepaal toch zelf wel wanneer ik wat drink? Of niet?
Ik wens iedereen een goed en gezond nieuwjaar toe!
Rick van Oudgaarden
0 Reacties